Kimbolton
Zondag vertrok ik richting Palmerston North, mijn nieuwe Wwoofing adres. De bus had een uur vertraging, maar na 5 uur rijden ben ik toch aangekomen. Ik werd opgehaald door Annelies, mijn host. We moesten nog 40 minuten rijden in de auto om bij haar huis te komen. Nu ben ik in Kimbolton, een klein dorp met eigenaardige inwoners. Annelies heeft het oude bankgebouw gekocht en woont daar nu. Ook heeft ze een kleine bed and breakfast opgezet. Een erg leuke en aardige vrouw, die me erg doet denken aan oma. Tegenover ons is de pub, de enige van het dorp. Iedereen komt hier samen om een biertje te drinken. De mensen zijn een beetje apart, maar wel aardig. Ik als buitenstaander val natuurlijk wel op en iedereen vraagt meteen waar ik vandaan kom. Het 'werk' dat ik moet doen is helemaal geen zwaar werk en ik kan hier lekker tot rust komen. Je hebt alleen wel het gevoel dat je 50 jaar terug in de tijd gaat. De hond Bagel doet me denken aan James. Luisteren staat niet in zijn woordenboek en alles draait om eten. Gisteren had ik een avontuur: een van de kuikens was aan de andere kant van het hok terecht gekomen en kon niet terug naar binnen. Het kostte wat moeite, maar uiteindelijk heb ik haar gered en weer terug in het hok gestopt.
Terug in Rotorua
Intussen heb ik 3 dagen doorgebracht in Rotorua. Hoewel we hier al zijn geweest heb ik toch nieuwe dingen gezien. Donderdag heb ik een wandeling gemaakt langs Sulphur Point. Onderweg kwam ik veel geothermische warmtebronnen tegen. Daarna ben ik verder gelopen door The Government Gardens en heb ik gewinkeld in het centrum. Ook heb ik eindelijk een idee welke studie ik wil gaan doen(mag ook wel na zoveel jaar). Veel dingen uitgezocht en op een rijtje gezet. Vrijdag ben ik naar Lake Rotorua gelopen, een prima plek om uit te rusten en van het uitzicht te genieten. Ik heb een deel van de wandeltocht gelopen en daarna ben ik naar de wijk Ohinemutu gegaan. Dit was ooit een maori dorp, maar is gratis te bezoeken. Onderweg gestopt voor koffie en door naar Kuira Park. Vandaag was het relax-dag. Vanwege het mooie weer ben ik lekker in het zonnetje gaan liggen. Nu is het tijd om mijn tas in te pakken, want morgen vertrek ik richting mijn 2de Wwoofing-adres.
Wwoofing
Zaterdag vertrok ik met de bus naar Kati Kati. Eerst had ik afgesproken met Laura in Starbucks. In Kati Kati werd ik opgehaald door Paul, mijn host. Ik ga beginnen aan een aantal weken Wwoofing. In ruil voor het werk dat je doet, krijg je gratis accommodatie en eten. Ondertussen ben ik hier iets meer dan een week en zal ik woensdag weer verder gaan. Ik heb vele mensen ontmoet en verhalen van hun reizen gehoord. Ik heb het dorp verkend, ben naar de farmers market geweest en op mij vrije dag lag ik lekker op het strand. Vandaag werd ik opgehaald door Laura en Elena. We reden naar Tauranga en hebben de Kaiate waterval gezien.
Dinner in the Skytower
Donderdag was onze laatste dag samen. Papa en mama gingen lunchen in de Skytower, dus wij hadden oppasdienst. We hebben in de haven genoten van een smoothie en van het uitzicht. 's avonds was het onze beurt, om 18 15 hadden we een reservering voor het diner. Eerst mochten we op het observatielevel kijken en van het uitzicht genieten. Vanuit daar konden we door naar level 60,het hoogste level. Daarna naar het restaurant op level 52. Het restaurant draait helemaal rond in een uur, waardoor je kan genieten van het uitzicht over de stad. Het eten was erg lekker en het was erg gezellig, een goede afsluiter. Vrijdagochtend was het tijd om weer afscheid te nemen. Dit keer leek het pijnlijker dan de eerste keer. Mijn middag bracht ik alleen door in de haven. Later had ik afgesproken met Laura om samen te eten. Een drankje gedaan en daarna naar de Night Market geweest. Nog even gechilld op haar kamer en daarna terug naar mijn eigen hostel.
Nevalea Alpaca Farm
De laatste dag in Taumarunui. Onze rondleiding stond gepland om 11 uur, maar om de regen te ontwijken begonnen we iets eerder. We kregen 5 alpacas toegewezen die we aan een lijntje mee moesten nemen naar de wei. Tussendoor stopten we om de andere alpacas te voeren en zagen we een aantal baby's. Onze alpacas moesten weer terug naar hun hok. We kregen uitleg over het scheren en het proces dat de wol ondergaat tot het een trui wordt. Daarna mochten we een zeepje maken met wol van een Alpaca. Lekker creatief bezig. Woensdag vertrokken we weer richting Auckland, een lange rit. Papa en ik gingen de huurauto terugbrengen, wat ons iets meer moeite kostte dan verwacht. Een verkeerde afslag zorgde voor een enorme omweg en een hoop frustraties. Uiteindelijk zijn we illegaal rechtsaf geslagen richting het tankstation. Een volle tank, stofzuigbeurt en een ritje door de wasstraat was de auto klaar om ingeleverd te worden.
Waitomo en Otohoranga
Vroeg op pad richting Otohoranga, waar we op zoek gingen naar Kiwiani. Dit bleek niet te bestaan, dus na dit misverstand eindigden we in The Kiwi house. Een park met allerlei soorten vogels, gekko's en natuurlijk kiwi's. In het nachtvertrek was het lastig om de dieren te spotten, maar uiteindelijk hebben we een kiwi gevonden. Ook konden we vogels eten geven vanuit onze hand. Na de lunch reden we door naar Waitomo, waar we een tour geboekt hadden in de glowworm caves. Dit keer gewoon de normale versie. We konden een stuk lopen en daarna stapten we in een bootje. Zaterdag hadden we weer een leuk avontuur. We wilden de Maramataha Bridge bekijken. De weg er naar toe bleek off road te zijn en bracht ons door de binnenlanden. Uiteindelijk vonden we de Campingground aan Piropiro Road. Een enkele meneer in soldaten kleren met zijn pistool op zak vertelde ons de weg, maar hij stuurde ons de verkeerde kant op.. Uiteindelijk vonden we de parkeerplaats en stapten we uit om de brug te bekijken, maar wat bleek Het was nog een wandeling van een uur! Oeps. We besloten om te keren en weer terug te rijden naar het dorp.
Tongariro Alpine Crossing + Thermal Pools
Om 6:00 ging de wekker, want papa, mama en ik werden om 06:50 opgehaald. De shuttlebus bracht ons naar het begin van Tongariro National Park. Hier begint een wandeltocht van 19.4 kilometer. Een uitputtende tocht over bergen, langs kraters, door de sneeuw, over steile hellingen en uiteindelijk door het bos. Het eerste gedeelte was goed te doen, maar toen begon de klim op de berg. Toen we eindelijk boven waren, moesten we natuurlijk naar beneden. Er was helaas geen pad, dus glibberden we naar beneden over losse steentjes. Onderaan vonden we de Emerald Lakes, die het allemaal een beetje goed maakten. Daarna ging de reis verder naar beneden, maar dit leek wel eindeloos te zijn. Na 7 uur hadden we dan uiteindelijk de wandeling voltooid. Oma en Yoni hadden oppasdienst, maar ook zij hadden een enerverende dag. Buitengesloten van het huisje, verdwaald tijdens een wandeltocht en politie op het vakantiepark. De volgende dag gingen we naar de Thermal Pools om uit te rusten, want dat was hard nodig.
Het spookdorp
Het originele plan voor donderdag was om een bezoek te brengen aan de lavendel boerderij. Toen we daar aankwamen bleek echter dat deze erg klein was en de lavendel was nog niet in bloei. De vrouw zei dat de volgende stad ongeveer een uur rijden was, dus daar gingen we. De reis leek wel eindeloos en duurde niet 1 uur maar 2. Onderweg was helemaal niks, geen huizen geen winkels geen restaurants en geen tankstations. Het enige wat we tegenkwamen waren bomen, koeien, schapen en wat verdwaalde geiten. Eindelijk kwamen we in de stad, Whangamomona. Moet wel een bruisende stad zijn dan toch? Niet is minder waar, de 5 gebouwen aan de weg vulden het hele dorp met wat huizen verstopt aan de andere kant van de weg. Er was een garage, een oud postkantoor, 2 kerken en een hotel. We besloten het hotel binnen te gaan en te eten. Daarna gingen we met gierende banden terug naar het park.
