Christchurch

Vanuit Te Anau ging ik weer terug naar Invercargill voor een nacht. De volgende ochtend ging ik met de taxi naar het vliegveld. Ik had namelijk een vlucht naar Christchurch. De vlucht duurde slechts een uur en verliep soepel. Ik slaap in Jucy Snooze, lekker dichtbij het vliegveld. In plaats van gewone bedden hebben ze hier zogenaamde pods. Het ziet er erg apart uit en is leuk om een keer mee te maken. Elke pod heeft zijn eigen gordijn, oplaadpunt, lamp en airco. Ook de gedeelde ruimte is indrukwekkend; hangmatten, zitzakken, een schommelstoel en een Pooltafel. Gisteren had ik afgesproken met Florence, om afscheid te nemen. We gingen samen eten bij Diner 66. Dit restaurant was geheel ingericht in Amerikaanse stijl. Het voelde ook echt alsof je in Amerika was, met burgers en milkshakes overal om je heen. Zeker het toetje was erg genieten. Helaas was het daarna tijd om afscheid te nemen. Vandaag ging ik weer naar het centrum. Ik bracht een bezoek aan het Canterbury museum en de Botanic Gardens. Daarna ging ik met de bus weer terug naar het hostel. Dit was het dan. Mijn reis zit erop, al voelt dat nog niet echt zo. Morgen als ik in het vliegtuig zit, dringt het vast door dat ik echt onderweg ben naar huis. Ik kijk terug op een mooie reis. Vijf maanden vol mooie herinneringen, gave ervaringen, leuke mensen, nieuwe vrienden, levenslessen en een stuk meer zelfvertrouwen. Ik zal het hier zeker missen(ook het bloggen), maar het is tijd voor een nieuwe stap.

Doubtful Sound

Vanuit Dunedin ben ik door gegaan naar Invercargill, de meest zuidelijke stad van Nieuw-Zeeland. Ik verbleef in een B&B, dus het was lekker rustig. Helaas was er niet zo veel te verkennen in de stad, behalve het grote park. Het kostte al 25 minuten om er alleen naar toe te lopen. Wel weer inkopen gedaan bij de Pak en Save. De dag daarna ging ik weer op pad, dit keer naar Te Anau. Dit is een kleine stad grenzend aan het Fiordland National Park. Ik kwam laat aan, dus meteen eten en daarna snel naar bed. De volgende ochtend werd ik namelijk al om 7 uur opgehaald. Ik ging op cruise naar Doubtful Sound. Eerst reden we met de bus naar Manapouri, ongeveer 20 minuten verderop. Daar stapten we op een boot die ons in een uurtje naar de andere kant van het meer bracht. Daar stonden maar liefst vier bussen klaar om iedereen te vervoeren. We reden een stuk tot de volgende boot. De weg waar we op reden was de duurste weg in Nieuw-Zeeland en is ook de enige weg die niet is verbonden met de rest van het wegennetwerk. De laatste boot nam ons echt mee op de cruise. De tocht duurde drie uur en onderweg zagen we spectaculaire uitzichten en een paar dolfijnen. Na de cruise begon de lange terugreis. Inmiddels ben ik weer terug in het hostel. Morgenochtend ga ik weer vroeg met de bus.

Leuk feitje: ik slaap in een tipi en ben dus aan het glampen. Zoals jullie waarschijnlijk weten heb ik een hekel aan kamperen, dus dit was de eerste en laatste keer tijdens deze reis. Zelfs om mijn telefoon op te laden moet ik naar binnen.

Oamaru en Dunedin

Naarmate het eind van mijn reis nadert, ga ik steeds vaker van plaats naar plaats. Dit zorgt ervoor dat ik niet altijd mijn blog op tijd heb bijgewerkt. Vanuit Mount Cook ben ik naar Oamaru gegaan,een plaats aan de Oostkust. Ik had even problemen om mijn hostel te vinden, maar alles was goed gekomen. Omdat ik redelijk laat aankwam ging ik meteen eten en daarna ben ik in de kamer gebleven. De dag daarna ging ik op pad in Oamaru. De stad is zeer beïnvloed door de Victoriaanse stijl uit oud Engeland en dat zie je overal. Erg leuk om zulke gebouwen te zien midden in een moderne stad. 's Avonds ontmoette ik een andere Nederlandse Backpacker. Helaas kon ik niet naar de pinguïns gaan kijken, want het regende heel hard. De volgende morgen zat ik om 12 uur weer in de bus. De reis ging naar Dunedin, student City. Dunedin is echt een leuke stad en typisch iets voor mij. Deze stad heeft veel Schotse invloeden en alle oude gebouwen in combinatie met de leuke cafés maken dit een perfecte plek voor mij. Ook zijn hier genoeg dingen te bekijken. Vandaag heb ik een soort stadstour gedaan om zoveel mogelijk te zien. Natuurlijk moest ik even een foto maken van het beroemde treinstation. Vanuit daar ging ik naar het Toitu Otago Settlers Museum. Hier werd de geschiedenis van Dunedin en haar inwoners verteld. Verder naar the Dunedin Public Art Gallery, waar een Chinese collectie en een Europese collectie te zien waren. Vanuit daar kwam ik langs de St Paul Cathedral, die natuurlijk ook even op de foto moest. De laatste stop was het Otago museum. In mijn ogen iets minder leuk dan het Toitu, maar zeker wel interessant. Zeker alle dieren en skeletten die te vinden waren, trokken mijn aandacht. Inmiddels ben ik al een tijdje terug in mijn hostel. Ik moet allemaal dingen regelen, dus dat ga ik maar snel doen. Over 8 dagen zit ik alweer in het vliegtuig.

Queenstown

Vanuit Motueak ging ik eerst terug naar Nelson voor een nacht en daarna ging ik met het vliegtuig naar Queenstown. Mijn vlucht was geannuleerd, maar gelukkig kon ik mee in een ander vliegtuig. In Queenstown had ik geen WiFi in het hostel, dus vandaar low het gebrek aan uploads. Queenstown is erg mooi en heeft een goede locatie. Het meer is toch wel de hoofd attractie van de stad, naast alle avontuurlijke dingen natuurlijk. Hier heb ik dan ook veel tijd doorgebracht en ook in het park. Het ijs van Patagonia is niet voor niets beroemd. Helaas heb ik niet de bekende Fergburger kunnen proberen, want het was daar altijd druk. De rij stond vaak tot een paar winkels verder. Als je veel geld hebt kun je dat zeker kwijt in Queenstown. Ondertussen zit ik alweer in de bus op weg naar Cromwell, een kleine stad ongeveer een uur hier vandaan. Vanuit daar ga ik naar Mount Cook, waar ik dit keer hopelijk wel een helikoptervlucht kan doen.

Met de aankomst in Queenstown is het laatste deel van mijn reis begonnen.

Motueka/ Abel Tasman Park

Gisteren ben ik weer verkast, dit keer naar Motueka. Het is een klein stadje vlakbij het Abel Tasman Nationaal Park. De bus vertrok om 07:30 en de reis duurde maar een uurtje. Dit betekende dat ik dus al om 08:30 in Motueka was, maar ik kon natuurlijk nog niet mijn kamer in. Gelukkig bood de man achter de receptie aan om eerder in te checken. Lekker uitgerust en mijn trip voor de dag erna gepland. 's Avonds wilde ik koken, maar het duurde zo lang voordat het water kookte. Wat bleek, mijn domme hoofd had de plaat niet op zijn hoogste stand gezet, maar op 2 laten staan. (We zullen de vermoeidheid de schuld geven). Vandaag ging ik naar Abel Tasman. Ik werd om 08:30 opgehaald met de bus en zo'n 45 minuten later was ik in Marahau. Daar nam ik de watertaxi(ja dat bestaat echt) om 10:30 naar Anchorage Bay. De boten lagen op de trailer achter een tractor. De tractor reed zo het water in, totdat het diep genoeg was voor de boot. Op volle snelheid gingen we er vandoor. We maakten een kleine omweg, zodat we de Split Apple Rock konden zien. Daarna voeren we langs Adele Island, waar we verschillende zeehonden konden zien. Uiteindelijk kwamen we aan op onze bestemming. Naast mij in de boot zat een mevrouw uit Nederland. We raakten aan de praat en na een paar minuten kwam ik erachter dat zij en haar man uit Domburg kwamen, wat is de wereld toch klein. Vanaf Anchorage Bay liep ik terug naar Marahau, een afstand van 12.4 kilometer. Volgens de borden zou het ongeveer 4 uur duren, maar ik heb mezelf verrast en was na 3 uur al terug. Dit betekende helaas wel dat ik langer op de bus moest wachten. Deze kwam om 16 uur en bracht me weer terug naar Motueka. Meteen lekker gedoucht en gegeten en vanavond lekker op tijd slapen. Morgen word ik al weer 19?

Punakaiki

Vanuit Fox Glacier ging ik terug richting het Noorden. Een paar uur in de bus en toen was ik in Punakaiki. Het dorp is erg klein, er zijn maar 3 straten. De Pancakes rocks zijn op een kilometer afstand van het dorp zelf. De eerste avond kon ik niks doen, want het was keihard aan het regenen. De dag daarna kon ik eindelijk een keer uitslapen. Daarna ben ik gaan lopen richting de Pancake Rocks. Het is wel duidelijk waar de naam vandaan komt zodra je de foto's ziet. Niemand kan verklaren waarom de rotsen zo zijn gevormd. De zee die constant tegen de rotsen aanslaat zorgt voor erosie, waardoor het best mogelijk is dat ooit de rotsen helemaal verdwenen zijn. Als het vloed is en er veel wind is, zorgt de zee voor spectaculaire zichten door de zogenaamde Blowholes. Het was erg indrukwekkend om te zien en het kostte me dan ook een uur om de wandeling te volbrengen. Daarna ging ik terug richting het dorp, maar onderweg was een kleine grot waar je in kon kijken. De dag erna ging ik weer met de bus(wil niet weten hoeveel uur ik al in de bus heb gezeten). Ik ging terug naar Nelson, waar ik een paar dagen zal blijven. Gelukkig is het weer hier een stuk beter dan aan de Westkust.

Greymouth, Hokitika en Fox Glacier

Vanuit Arthur's Pass ben ik met de trein verder gegaan naar Greymouth. De stad doet zijn naam eer aan, er is namelijk niks te doen. Het ziet eruit als een verlaten/oude stad met dulle, grijze huizen. Het hostel was de enige uitzondering, een prachtige combinatie van paars, oranje en groen. De treinreis was wel heel mooi en zeker aan te raden als je ooit nog naar Nieuw-Zeeland gaat. Vanuit Greymouth ging ik met de bus naar Hokitika. Dit is een klein stadje ook aan de westkust gelegen. In tegenstelling tot Greymouth had het een hele leuke en gezellige uitstraling. Het hostel waar ik verbleef was erg goed en had een vriendelijke mevrouw als host. Hiktuka heeft een strand, een klein museum en een heleboel arts en crafts winkeltjes. 's avonds wilde ik de zonsondergang bekijken, maar toen ik eenmaal op het het goede punt was, ging het natuurlijk weer regenen. De dag erna reisde ik weer verder richting Fox Glacier. Ik kwam aan rond 18 uur, dus het was meteen tijd om te eten. Gelukkig had ik leuke kamergenoten en toen het donker was zijn we samen naar de gloeiwormen gaan kijken. Vandaag zou ik een helikoptervlucht hebben om 11 uur. Toen ik daar echter aankwam zeiden ze dat het niet door kon gaan vanwege het slechte weer. Ze raadden aan om 13 uur terug te komen, wat ik ook heb gedaan. Helaas mocht het niet baten. Nu hopen dat ik later in mijn reis in Mount Cook wel de kans heb.

Arthur's Pass

Vanuit Kaikoura ben ik naar Christchurch gegaan, maar voor 1 nacht. Wel heb ik daar wat dingen gepland voor de rest van mijn reis. Vanuit Christchurch ben ik met de trein gegaan richting Arthur's Pass. Ik nam de TranzAlpine trein, deze gaat midden door het Zuider eiland en heeft spectaculaire uitzichten. Helaas vertrok de trein om 8:15 en moest ik er naar toe lopen met al mijn zware tassen. Arthur's Pass is een klein dorpje waar eigenlijk niks is, behalve mooie natuur en een heleboel wandeltochten. Gisteren heb ik een kleine wandeling gemaakt naar de waterval. Vanochtend vertrok ik om 7 uur voor een lange wandeling. Helaas heb ik niet de top van de berg bereikt, maar ik ben een heel eind gekomen( en ik leef nog). Toen ik terug beneden was, wat ook nog een hele opgave was, vond ik dat ik wel een ijsje had verdiend. 's middags heb ik lekker uitgerust op de kamer en wat dingen gelezen. Morgen ga ik weer met de trein naar Greymouth, gelegen aan de westkust van het eiland.